Przestrzeń

Zauważono, że szerokość wulkanu wynosi około 450 kilometrów, a jego wysokość z kolei sięga 9 kilometrów. Jak zauważyli badacze, znajduje się on we wschodniej części marsjańskiego regionu wulkanicznego Tharsis, w pobliżu równika Czerwonej Planety.
Co więcej, zespół naukowców odkrył również prawdopodobne pozostałości zakopanej tarczy lodowcowej u podstawy wulkanu. Eksperci przyznają, że odkrycie to może uczynić wulkan kluczowym miejscem dla badań astrobiologicznych i dalszych poszukiwań oznak obcego życia.

Strony: 1 2

Wenus jest nazywana “złym bliźniakiem” naszej planety, ponieważ przy mniej więcej tym samym rozmiarze ma bardzo ekstremalne środowisko.
Na wysokości około 60 km nad stałą Wenus znajduje się gęsta zasłona chmur, której skład jest zdominowany przez kwas siarkowy w postaci dyspersji. Wydawałoby się, że kto mógłby tam w ogóle przetrwać?
Jednak nie wszystko jest takie proste. Naukowcy umieścili w fiolkach zestaw podstawowych aminokwasów, bez których życie na Ziemi jest niemożliwe, i dodali tam kwas siarkowy w mniej więcej takim samym stężeniu, jak na niebie Wenus.

Strony: 1 2

Należy zauważyć, że Betelgeza jest czerwonym supergigantem o masie tysiące razy większej od Słońca, co czyni ją jedną z największych i najjaśniejszych gwiazd we Wszechświecie. Gwiazda ma zaledwie 10 milionów lat, ale mimo to jest już na skraju śmierci, ponieważ spaliła prawie wszystkie swoje rezerwy wodoru ze względu na fakt, że jest znacznie gorętsza i większa niż inne gwiazdy. Gdy skończy się jej “paliwo”, wybuchnie i stanie się supernową.

W 2018 roku chilijski teleskop ALMA wykazał, że Betelgeza obracała się z prędkością 18 000 kilometrów na godzinę, co jest nietypowe dla czerwonych supergigantów, których prędkość rotacji powinna być sto razy mniejsza. Zakładano, że mogła ona pochłonąć inną gwiazdę, ale wyjaśnienie to nie zostało potwierdzone.

Strony: 1 2

WASP-76b jest tak gorąca, że może dosłownie padać metalem. Położona niezwykle blisko swojej gwiazdy, WASP-76b ma stałą stronę dzienną z temperaturami do 2400 stopni Celsjusza. Na granicy między stroną dzienną i nocną metale zaczynają się kondensować i opadać w postaci opadów.

Strony: 1 2

Od dawna uważa się, że Uran i Neptun są bogate w lód, ale nie wszystkie aspekty ich struktury zostały zbadane ze względu na ograniczoną ilość danych. Sonda Voyager 2 była jedynym statkiem kosmicznym, który przeleciał obok nich.
Aby dowiedzieć się więcej, naukowcy przeanalizowali dane z Voyagera i ziemskich teleskopów oraz opracowali modele komputerowe. Zauważono, że modele, które uwzględniają wysoką zawartość metanu w stanie stałym lub (pod wysokim ciśnieniem) papkowatym, najlepiej pasują do znanych cech Urana i Neptuna. Niektóre spekulacje sugerują, że do 10% całkowitej masy tych planet może stanowić metan.

Strony: 1 2